|
shri shrichaitany-charitavali -prabhudatt brahmachari
177. shri chaitanhy–shikshashhtak
phyare ! inamean vidyut ka sanchar nahian hua hai. apani viraharoopi bijali inamean bhar do, jisase ye tumhhare nam ka shabhd sunate hi chauankakar kh de ho jayan. he mere vidhata ! inaki sushti mita do, inamean aisi shakti bhar do jisase phurahuri ati rahe. bas, jahaan tumhhare nam ki dhhvani suni, vahian donoan netr labalab ashru se bhar aye, vani apane ap hi ruk gayi, sharir ke sabhi rom bilakul kh de ho gaye. phyare tumhhare in madhur namoan ko lete hue kabhi meri aisi sthiti ho bhi sakegi khya!
shrikrishhn ! govinhd ! hare ! murare !
he nath ! narayan ! vasudev !
(7)
yugayitan nimeshen chakshusha pravrishayitamh.
shoonhyayitan jagath sarvan govinhdavirahen me..
hay re phyare ! log kahate haian ayu alhp hai, kinhtu phyare ! meri ayu to tumane ananht kar di hai aur tum mujhe amar banakar kahian chhip gaye ho. he chor ! jara akar meri dasha to dekho. tumhhean bina dekho meri kaisi dasha ho rahi hai, jise log ‘nimesh’ kahate haian, palak marate hi jis samay ko vhyatit hua batate haian, vah samay mere liye ek yug se bhi badhakar ho gaya hai. isaka karan hai tumhhara virah. lok kahate haian, varsha char hi mahine hoti hai, kinhtu mera jivan to tumane varshamay hi bana diya hai. mere netroan se sada varsha ki dharaean hi chhootati rahati haian, khyoanki tum dikhate nahian ho, kahian door jakar chhip gaye ho. naiyayik chaubis gun batate haian, sat padarth batate haian. is sansar mean vividh prakar ki vashtuean batayi jati haian, kinhtu phyare mohan! mere liye to yah samhpoorn sansar soona-soona sa hi pratit hota hai, isaka ekamatr karan hai tumhhara adarshan. tum mujhe yahaan phansakar n jane kahaan chale gaye ho, isaliye maian sada rota-rota chilhlata rahata hooan –
shrikrishhn ! govinhd ! hare ! murare !
he nath ! narayan ! vasudev !
|
|