vishay soochi
gita prabodhani -svami ramasukhadas
dasavaan adhyay
nantosti mam divyanaan vibhootinaan parantap . vyakhya- sagun-nirgun, sakar-nirakar tatha manushy, devata, pashu, pakshi, bhoot, pret, pishach adi jo kuchh bhi hai, vah sab milakar bhagavan ka hi samagraroop hai arthath sab bhagavan ki hi vibhootiyaan haian, unaka hi aishvary hai. tatpary hai ki ek bhagavan ke sivay kuchh nahian haian. parivartanashil asat aur aparivartanashil sath-donoan hi bhagavan ki vibhootiyaan haian-‘sadasachchahamarjun’[1]. atah jisamean hamara akarshan hota hai, vah vastav mean bhagavan ka hi akarshan hai. parantu bhogabuddhi ke karan vah akarshan bhagavatprem mean parinat n hokar, kam, asakti, moh mean parinat ho jata hai, jo sansar mean baandhane vala hai. poorvapaksh- jab sab kuchh bhagavan hi haian, to phir vibhooti-varnan ka kya prayojan hai? uttarapaksh- arjun ka prashn hi yahi tha ki maian kahaan-kahaan apaka chintan karooan? yadyapi sab kuchh bhagavan hi haian, tathapi manushy ko jis vastu-vyakti mean visheshata dikhati hai, us vastu-vyakit mean bhagavan ko dekhana, unaka chintan karana sugam p data hai. karan ki man mean usaki visheshata aankit ho jane se man svatah vahaan jata hai. isiliye bhagavan ne apani mukhy-mukhy vibhootiyoan ka varnan kiya hai. is karan sadhak ka kahian bhi rag-dvesh n hokar bhagavan ki taraph hi drishti rahani chahiye. |
tika tippani aur sandarbh
- ↑ (gita 9.19)
sanbandhit lekh
adhyay | prishth sankhya |
varnamala kramanusar lekh khoj