vishay soochi
shrikrishn lila ka chintan
10. vraj mean kramashah chhahoan rrituoan ka agaman aur shrikrishn ki varshagaanth
usi samay ‘kuhoo-kuhoo’ karati huee kokil pukar uthi. kiantu kisi ne bhi yah ‘kuhoo-kuhoo’ nahian suna. sabake karnarandhroan mean gooanj raha tha- ma ma ta ta, ma ma ta ta. vasant ke kanoan mean bhi keval ma ma ta ta jhankrit ho raha tha. vasant ne anubhav kiya-mere adhikrit kokilakanth mean aisi madhudhara bahane ki shakti nahian. vah yah soch hi raha tha ki shrikrishn-aangoan ko chhookar aye hue pavan ne usake nasaputoan mean ek vilakshan surabhi bhad di. phir to vasant anandamatt ho gaya. anandamatt hua vah shrikrishn ki, shrikrishn ki vrajapuri ki parikrama karane laga. yadyapi shrikrishnaang-saurabh ki tulana mean samast vasant shri atyant tuchchh nagany ban chuki thi, phir bhi vah (vasant) madhavi, bakul adi pushpoan ka parag pavan ko deta evan kah deta-le jao; inhean shrikrishn ke aangoan se chhula dena, inaka astitv saphal ho jayaga. ek din pratah samir ke hath champakaparag ki bheant chadhakar vah shrikrishn ko dekhane gaya tha. us sam unaki ek nayi lila usane dekhi-tumul harshadhvani se samagr nandapraangan ninadit hai, gopikaean tali pit rahi haian, shrikrishn kilakate hue aangan mean ghuturooan chal rahe haian, kuchh vrajasundariyaan vrajarani se kah rahi haian-
tab se vasant pratidin hi shrikrishn ki is lila ka darshan karata. kiantu ab usaka adhikar samapt ho raha tha. dvar par grishm pratiksha kar raha tha. udas hokar vasant ne socha-ah! punah mera adhikar ane par bhi shrikrishn ki yah rianganalila kahaan dekhane ko milegi? thik isi samay shrikrishn ke mukh-kamal par mand muskan chha gayi. bas, vasant ko mano upay soojh gaya aur vah apani samast sampatti liye hue hi us muskan mean milakar tanmay ho gaya. |
tika-tippani aur sandarbh
sanbandhit lekh
kram sankhya | path ka nam | prishth sankhya |
varnamala kramanusar lekh khoj