भक्त नरसी मेहता 2

bhakt narasi mehata


tab se ve ekadam virakt-se ho gaye aur logoan ko bhagavadbhakti ka upadesh dene lage. ve kaha karate - ‘bhakti tatha pranimatr ke sath vishuddh prem karane se sabako mukti mil sakati hai.’

kahate haian ki ek bar joonagadh ke rav-mandळik ne unhean bulakar kaha - ‘yadi tum sachche bhakt ho to mandir mean jakar moorti ke gale mean phooloan ka har pahanao aur phir bhagavan ki moorti se prarthana ko ki ve svayan tumhare pas akar vah mala tumhare gale mean dal dean; anyatha tumhean pran dand milega.’ narasiji ne rat bhar mandir mean baithakar bhagavan ka gunagan kiya. doosare din sabere sabake samane moorti ne apane sthan se uthakar narasiji ko mala pahana di. narasi ki bhakti ka prakash sarvatr phail gaya.

sada bhagavatprem mean nimagn rahane vale bhakt narasi mehata apane bhakti padoan ke dvara bhagavan ko sada rijhate rahe. unake pad bhaktoan ke liye kanthahar roop mean prasiddh hi haian. unaka nimnalikhit pad to bahut hi prasiddh hai. premi bhakt b da vibhor ho kar isaka gan karate haian -

vaishnav jan to tene kahiye, je pid paraee jane re.
paraduahkhe upakar kare toye, man abhiman n ane re..
sakळ lok maan sahune vande, nianda n kare keni re.
vach kachh man nishchळ rakhe, dhan-dhan janani teni re..
samadrishti ne trishna-tyagi, parastri jene mat re.
jihva thaki asaty n bole, paradhan nav jhale hath re..
moh maya vyape nahian jene, dridh vairagy jena manamaan re.
ramanam suan taळi lagi, sakळ tirath tena tanamaan re..
vanalobhi ne kapat rahit chhe, kam krodh nivarya re.
bhane narasaianyo tenuan darasan karataan, kuळ ekoter tarya re..

ek doosare pad mean bhakt aur bhakti ki mahima mean ve kahate haian-


prishth par jaean

1 | 2 | 3


sanbandhit lekh

varnamala kramanusar lekh khoj

   a    a    i    ee    u    oo    e    ai    o    au    aan    k    kh    g    gh    n    ch    chh    j    jh    n    t    th    d    dh    n    t    th    d    dh    n    p    ph    b    bh    m    y    r    l    v    sh    sh    s    h    ksh    tr    jn    rri    rri    aau    shr    aah